Mrs.zahra.mohamadyari@gmail.com
پست الکترونیک
09122096792
شماره تماس ما
مقالات
♦️وقتی فین‌تک با بانک سنتی دست می‌دهد؛ چالش‌های پنهان قراردادهای همکاری♦️
در سال‌های اخیر، همکاری بین بانک‌های سنتی و استارتاپ‌های فین‌تک به ضرورتی در تحول دیجیتال صنعت مالی تبدیل شده است. اما زیر این اتحاد نوآورانه، چالش‌های حقوقی و قراردادی عمیقی وجود دارد که اگر پیش‌بینی نشوند، می‌توانند منجر به اختلاف یا حتی شکست همکاری شوند.
در ادامه به برخی از مهم‌ترین چالش‌های این نوع قراردادها می‌پردازیم:
تفاوت در زبان حقوقی و تجاری دو طرف:
بانک‌ها معمولاً با زبان رسمی، محافظه‌کارانه و مبتنی بر انطباق عمل می‌کنند؛ در حالی که فین‌تک‌ها به دنبال چابکی، نوآوری و سرعت در توسعه‌اند. همین تفاوت فرهنگی، گاهی حتی در تدوین ابتدایی قرارداد مشکل‌ساز می‌شود.
مالکیت مشترک محصول یا فناوری:
اگر نتیجه همکاری یک پلتفرم، الگوریتم یا سرویس جدید باشد، قرارداد باید به‌روشنی مشخص کند که مالکیت فکری آن متعلق به کدام طرف است؟ یا به چه نسبتی مشترک است؟ و هر طرف چه حقوقی برای استفاده از آن دارد؟
رعایت الزامات نظارتی از سوی فین‌تک:
بانک‌ها مشمول نظارت‌های سنگینی هستند. اگر فین‌تک به‌عنوان پیمانکار یا شریک تجاری وارد همکاری شود، مسئولیت‌هایی مثل احراز هویت مشتری (KYC) یا حفاظت از داده‌ها (مثلاً طبق GDPR) باید به‌روشنی تعیین شود. در غیر این صورت، خطر نقض مقررات متوجه بانک خواهد بود.
امنیت سایبری و مدیریت ریسک فناوری:
در بسیاری از موارد، فین‌تک‌ها مستقیماً به سامانه‌های بانکی متصل می‌شوند. قرارداد باید تضمین‌هایی برای حفظ امنیت، پاسخگویی در برابر حملات سایبری و مدیریت بحران در نظر بگیرد.
قابلیت فسخ و خروج منصفانه:
همکاری‌هایی از این دست ممکن است در مراحل آزمایشی یا پس از مدتی، با شکست مواجه شوند. باید در قرارداد، پیش‌بینی شود که اگر یکی از طرفین بخواهد خارج شود، چه تبعاتی دارد و چه تعهداتی باقی می‌ماند.
نتیجه‌گیری:
قراردادهای همکاری بین بانک‌ها و فین‌تک‌ها، فقط یک تفاهم فنی نیستند؛ بلکه باید پلی باشند بین دو جهان کاملاً متفاوت. اگر این پل با دقت طراحی نشود، به‌جای ایجاد تحول، می‌تواند منشأ اختلافات جدی و ریسک‌های حقوقی پرهزینه شود.
